Feci bir sarsıntıyla yer-gök karıştı.
İnsanlar korkulu gözlerle bakıştı.
Sığınacak emin bir yer bulmak için;
Çılgın bir telâşla dağılıp kaçıştı.
Sonra, iniltiler geldi kuytulardan.
Ve canhıraş feryatlar yükseldi Van’dan.
Alabora edildi tüm yıkıntılar.
Yitik canlar çıkarıldı enkaz altından.
Yazgıya yenik düşenler etti veda.
Oldu mucize ile kurtulanlarda.
Çalışmalar sürüyor gece ve gündüz.
Dilerim sağlam çıksın kim varsa zorda.
Kimi yavrusu için kavruldu, yandı.
Kimi küçük yaşta öksüz-yetim kaldı.
Kimi eş, kimi kardeş verdi toprağa.
Bu canları deprem mi, ihmal mi aldı.
Türkiye kenetlendi, yardıma koştu.
Gönülden hizmet için, yürekler coştu.
Özveriyle merhem olurken yaraya;;
Sınırsız çalışıp, kendini aştı.
Gidenlere isteğim, Tanrı’dan rahmet.
Yakınlarına ise, sabır, sükûnet…
Daima Yaradan’a sığınmalıyız;
Çünkü her yaptığında vardır bir hikmet!
