İnsanoğlunun hayatında belli dönemler vardır:
- 0 – 3 yaş: Bebeklik ve ilk çocukluk,
- 3 – 6 yaş: Okul öncesi dönemi,
- 6 – 12 yaş: Okul dönemi,
- 13 yaş ve üstü: Ergenlik dönemi,
- …. Yetişkinlik
Aşağıdaki videolarda Uzm. Ped. Emine Eraslan, “Çocuk Eğitimi” ile ilgili çeşitli konular hakkında bigiler veriyor.
3 – 6 Yaş Arası Okul Öncesi Dönemi
Üçüncü yaşla birlikte çocuklarda sosyallik ön plana çıkar. Daha önceki yaşlarında (0 – 3 yaş) ev ortamı yeterlidir.
Üç yaşı bitince ev ortamı yetmez. Artık çocuğun yaşıtları arasında olması gerekecektir. Bu ihtiyacı günümüzde kreş – yuva, anaokulu dediğimiz okul öncesi kurumlar karşılıyor. Çocuklarının bu ihtiyacını bildikleri için gelişmiş ülkelerde anneler ev hanımı olsalar dahi çocuklarını okul öncesi kurumlara yolluyorlar. Bizde ise çocuklarımızı erken diye göndermek istemiyoruz.
Bence bunun nedeni toplum olarak ailelerimizin çok koruyucu olması. Ailelere özellikle 3 yaş sonrasında anaokulu önerdiğimde çok aile “okuldan bıkar, sonra da ilkokulda sorun yaşarız” diyor. Gelişmiş ülkelerde ise çocuklarını anaokuluna gönderen anneler “bıkar” demiyorlar, akıllarına bile gelmiyor. Peki, biz neden “bıkar” diyoruz? Çünkü anne çocuğunun kendisinden kopmasını istemiyor. Hep gözünün üzerinde olmasını istiyor, aslına bakarsanız çocuğundan ayrılmak istemiyor. Savunma mekanizması geliştirip “okuldan bıkar” diyor. Anne – çocuk arasındaki bağlılık bağımlılığa dönüşüyor.
3 Yaş Sonrası Anaokulu Neden Gereklidir?
Çocukların üç yaşından sonra bizden kopması ve kendine ait bir dünyasının olması, bağımsızlık kazanmaları gerekir. İlkokulda okul fobisi yaşayan çocukların % 95 i okul öncesi kurumlara gitmemiş çocuklardır.
Peki ama, bir iki kuşak önce okul öncesi kurumlar bu kadar yoktu ve biz anne babalar ana okuluna gitmedik, çoğumuz sadece 6 yaşımızda hazırlık sınıfına gittik. Bizler nasıl yaşıtlarımızın arasında olduk, sosyalleştik?
- Çok çocuklu ailelerde büyüdük,
- Komşuluk, akrabalık, arkadaşlık ilişkileri çok iyi ve zengindi, birbirimizin evinde birlikte büyüdük,
- Bahçemiz, sokağımız vardı. Herkes birbirini tanıyor ve güveniyordu.
Böylece vücudumuzu kullanıp koştuk, düştük – kalktık, kavga ettik – sevdik, oynadık, yendik – yenildik, paylaştık. Tüm bunlar anaokulu ihtiyacımızı karşıladı. Şimdi ise bunların hiç biri şehirlerde yok. Büyük şehirlerde aynı apartmanda yaşayan çoğu insan birbiri ile tanışmıyor veya aynı apartmanda yaşıt çocuklar yok. Artık sokağa da güvenemiyoruz, güvenlikli bir sitede oturmuyorsanız çocuklarınızı sokağa bırakmamalısınız.
