içine kapanıklık

merhaba. öncelikle cevabınız için teşekkür ederim. kızımın 1 yaşında bir kardeşi var. kardeşini hem çok seviyor hem kıskanıyor. bazen onun gibi bebek olmaya çalışıyor. onun kıyafetlerini giyiyor onun gibi davranıyor. acaba kardeş kıskançlığından olabilirmi özgüven eksikliği. kızım bir ara hastalandı bir hafta okula gitmedi. o süre içinde bende evdeydim. ondan sonra okula gitmek istememeye başladı. kardeşinin evde olduğunu düşündüğü içinmi yapıyor diye düşündüm. bu yüzden kardeşini de her sabah annanesi okula götürür gibi yapıyoruz . yarıyola kadara beraber gidiyoruz sonra ben kızımı okula getiriyorum. bak kardeşinde evde değil bebek okuluna gidiyor diyorum. sırf kardeşinin evde olduğunu düşünmesin diye. gittiğimiz psikolog benim korumacı bir anne olduğumu söyledi. öncelikle bu korumacılığı bırakmam gerektiğini, sorumluluk vermem gerektiğini söyledi. evde sorumluluk veriyorum. bunun yeterli olmayacağını dışarda da bensiz birşeyler yapması gerektiğini söyledi. mesela beraber parka gittiğimizde benim teşviğim olmadan ben yanında durmadan oynamıyor. psikologumuz siz oturun bir yere ben burda oturacağım sen oyna deyin dedi. kendi ister oynasın ister sizle otursun. siz teşvik etmeyin. 3. 4. gitmenizde elbette oynar dedi. ağladığı zaman bırakın ağlasın diyor. okula bırakırkende ağlıyor. bu sabah çok ağladı. ben ikna ederek sınıfa sokmak istiyorum. konuşuyorum ikna etmeye çalışıyorum. sınıfına kadar getiriyorum öyle istediği için. ağlasa bile gitmesi gerektiğini söylüyorum. taviz vermiyorum. öğretmeni ağlasa da bırakın ilgilenmeyin siz gidin diyor. mesela bugün kucağında soktu sınıfa ağlaya ağlaya. bana da bu şekilde ayrılmak yanlış geliyor. onların dediği ben getirip ağlasa bile bırakacağım gideceğim ilgilenmeyeceğim. sonuçta ben ne olursa olsun yine de bırakıyorum sınıfına. benim yaptığım mı doğru onların dediği mi. benden ayrıldıktan sonra sınıfta bir sorun yaşamıyormuş. niye gitmek istemiyorsun dediğimde beni özlediğini , okulu sevmediğini söylüyor. bende ona bende seni özlüyorum ama ayrıldığımız için üzülmüyorum çünkü öğlen gelip seni alacağım. hem hepimizin bir görevi var. seninde görevin okula gitmek diyorum.
artık ne yapmam gerektiğini bilemiyorum. bana kalsa korumacı bir anne değilim. psikologumuz ve öğretmenimiz ise tersini düşünüyor. ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım. bilgilendirirseniz sevinirim. şimdiden teşekkür ederim